باز باران با ترانه
می خورد بر بام خانه
یادم آید کربلا را
دشت پر شور و نوا را
گردش یک روز غمگین      
گرم و خونین
لرزش طفلان نالان
زیر تیغ و نیزه ها را

باز باران با صدای گریه های کودکانه
از فراز گونه های زرد و عطشان
با گهرهای فراوان
می چکد از چشم طفلان پریشان
پشت نخلستان نشسته
رود پر پیچ و خمی در حسرت لب‌های ساقی
چشم در چشمان هم آرام و سنگین
می چکد آهسته از چشمان سقا
بر لب این رود پیچان       
باز باران

باز باران با ترانه
آید از چشمان مردی خسته جان
هیهات بر لب
از عطش در تاب و در تب
نرم نرمک می چکد این قطره ها روی لب 
شش ماهه طفلی    
رو به پایان
مرد محزون
دست پر خون می فشاند
از گلوی نازک شش ماهه
بر لب های خشک آسمان با چشم گریان                
باز باران

باز هم اینجا عطش
آتش شراره جسمها
افتاده بی سر پاره پاره
می چکد از گوشها باران خون و کودکان بی گوشواره
شعله در دامان و در پا می خلد خار مغیلان
وندرین تفتیده دشت و سینه ها برپاست طوفان
دستها آماده شلاق و سیلی
چهره ها از بارش شلاق‌ها گردیده نیلی
دراین صحرای سوزان
می دود طفلی سه ساله             
پر زناله
پای خسته
دلشکسته
روبرو بر نیزه ها خورشید تابان
می چکد از نوک سرخ نیزه ها
بر خاک سوزان          
باز باران باز باران      

قطره قطره می چکد از چوب محمل 
خاک‌های چادر زینب به آرامی شود گل
می رود این کاروان منزل به منزل
می شود از هر طرف این کاروان هم  سنگ باران
آری آری     
باز سنگ و باز باران
آری آری     
تا نگیرد شعله ها در دل زبانه
تا نگیرد دامن طفلان محزون را نشانه
تا نبیند کودکی لب تشنه اینجا اشک ساقی
بر فراز خیمه برگونه ها
بر مشک ساقی
کاش می بارید باران

عشق یعنی غصه و دلواپسی

عشق یعنی بی کسی در بی کسی

عشق یعنی از بدی آری شدن

اشک از چشم دلت جاری شدن

عشق یعنی روز و شب در جستجو

عشق یعنی با مُرادت گفتگو

عشق یعنی لفظ خود را مِی کنی

راه دشوار جنون را طِی کنی

عشق یعنی سر فردای راه دوست

عشق یعنی هرچه داری مال اوست

عشق یعنی حاجی بیت الحرام

دل بریدن ها و حج ناتمام

عشق یعنی حامی قرآن شدن

عشق یعنی ساقی قِبران شدن

عشق یعنی از سوی بالا مَحَک

عشق یعنی سلسله سیلی کتک

عشق یعنی هیئت و سینه زنی

صبح عاشورا سَرَت را بِشکَنی

عشق یعنی ماه غم ماه خدا

عشق یعنی علقمه کرب و بلا

عشق یعنی درد را از برکنی

عشق حجر را باور کنی

عشق یعنی ذکر الغؤث الاَمان

عشق یعنی معنی صاحب الزمان(عج)

 ای محجرت ابر گریه کم کن

در دست خودت عروسکم کن

خاتون غزل غزال زینب

ای پاسخ هر سؤال زینب

ویرانه نشین عقل مردم

خاک رَه عبدت عرش هفتم

داغ دل لاله یا رقیه

زهرای سه ساله یا رقیه

ای بازوی کوچکت شکسته

ای زُلف تو گرد و خاک بسته

ای بارش خاک شرمگینم

ای سقف خرابه دل غمینم

ای زردی چهره بی قرارم

گردون همه تحت اختیارم

ای چشم خدا ستاره ات کو

ای فاطمه گوشواره ات کو .......

کربلا دیگه خسته شدم من از این زمونه

کربلا تو قلبم تا ابد عشقت تو می مونه

کربلا دیگه خسته شدم از دوری راهت

کربلا بگو کی می رسم من به قتله گاهت

حسین عشقت تو دلم می مونه

حسین واسه تو دلم می خونه

کربلا ضریحت گره خورده به سرونشتم

کربلا رو سربند دلم اسمتُ نوشتم

کربلا تویی مرکز پرگار هر دو دنیا

کربلا تویی قبله دنیای آرزوها

حسین یه روز گنبد و می بینم

حسین رو خاک حرم می شینم

کربلا بگو با دِل ارباب ما چه کردند

کربلا بگو مردم کوفه خیلی نامردن

کربلا بگو زینب اونجا آواره کردند

کربلا بگو مشک علمدار و پاره کردند

حسین الهی بمیره خواهر

حسین چرا تو نداری هنجر ....

چند وقته آقاجون دل میشه خزون

میاد جلو چشام حرمت حسین

بهشت و نمی خوام والله نمی خوام

تا وقتی که میام بین الحرمین

نَبُردی به کَرَم من و به حرم

دلم آقا شکست ببین داغونم

توئی جنون من مهربون من

من و می کنی مست بگم دیونم

دل میشه فدات جنون نگات بهشت تو برام کربالیان

خدا کنه که بیام کربلا باز

همه قرارمه افتخارمه چائی ریزه حسین باشم به والله

یه روز به کَرَمت با جارو زنت تو بین الحرمین باشیم ایشالله

کبوتر دلم به گنبد دلت نکن تو محزون

ببین دیوونگیم این ویرونگیم با یه کربلا منو کن آروم

خودم رو می زنم فریاد می زنم وقتی که می بینم رأس پرچمت

خودم رو می کشم آخر می کشم تا وقتی که می بینم رأس پرچمت  

 زِ من گرفت نشان از تو و نشانه ی تو

نگار من قنوت من خوب من

بگو که از کی بگیرم سراغ خانه ی تو

یک جرعه زِ دیدنت بنوشم

این دَرد فراغ را بپوشم

ببین که هر شب و روز

گرفت این دل قرق به خون به بهانه ی تو

آقای من مولای من

نوکر رخ ارباب نبیند سخت است

شب گر رخ مهتاب نبیند سخت است

لب تشنه اگر آب ببیند سخت است ...