این شعر از طریق پیام از طرف سرکار خانم هما (بانوی دشت رویا) تنظیم شده و برای ما ارسال شده است.

خداوند اجرشان زیارت قبرستان بقیع بفرماید انشاءالله

امشب مدینه رختِ عزا به تن کرده و داغِ آتشین بر دل دارد..

 امشب  آسمانِ  بقیع آغوشش را برای میزبانی مهیا می سازد

 هنوز آسمانِ ناظر.. در سکوتِ سهمگین می گرید 

می خواهد  ببارد تا خیانتِ جهلِ منافقان را از برگِ خاطراتِ روزگار بشوید

 هنوز ناله های نسیمِ شبانگاه ..همنوا با ناله ی زهرا ..در دلِ سوخته ی آسمان طنین انداز است

روزی که آمدند تا علی را ببرند..زهرا با تنها سلاحش ..چادر

و دستش را که در برابر منافق سپر کرده بود ..پشتِ در مانع شد

 به جای شرم نا مردانه بر دستش تازیانه زدند

فاطمه تا انتهای توانش ایستاد تا  جاهلان به خانه اش راه نیابند 

 آتش زبانه کشید ودرِ خانه علی را در شعله هایش بلعید

  با پای غضبناکشان بیرحمانه بردرکوبیدند و درِخانه علی را شکستند

زهرای پهلوشکسته  بین در ودیوار فشرده می شد

 کمرش خمیده و طاقتش درانتهای ظلم تمام شد و رخسارش به زمین ساییده گشت...

 سیلی ی ناجوانمردانه بر صورت زهرا نشانده شد وفریادِ وا محمدا.. دلِ آسمان را شکافت

سکوتِ شب فریاد کرد .. دیوارهای کوچه بیداد کرد .. زمین بیقراری کرد

هنوز صدای سیلی .. بر زمان احاطه بود

 آن قدر سنگین بود که هنوز بعد از قرن ها  صدای دلخراشش ..دلِ عاشقان زهرا را می لرزاند

 درد بودو درد .. زهرا بودو ضرب ِدر ..زهرا بودو سوگِ پدر 

زهرا بودو داغِ  فراق

زهرا بود و دردِ جاهلی.. زهرا بودو مظلومیت علی ..

بعد از پیغمبر تنها حامی علی و فرزندانش.. زهرا بود

آنقدر بین درد غوطه ور شد که دردِ زایمانش فرا گرفت

و محسنِ بی گناهش.. بین درد در درونش خاموش شد

یا مهدی بیا.. سالهاست تاریخ به انتظارِ آمدنت. دفترش را گشوده 

که بیایی و برگِ انتقام مظلومه ی تارخ..بزرگ بانوی اسلام  مادرت زهرا 

و نوگلِ پرپر شده اش حضرت محسن را رقم بزنی

تا منتقم  فاطمه  نیایی هر روز ما فاطمیه است