زِ من گرفت نشان از تو و نشانه ی تو

نگار من قنوت من خوب من

بگو که از کی بگیرم سراغ خانه ی تو

یک جرعه زِ دیدنت بنوشم

این دَرد فراغ را بپوشم

ببین که هر شب و روز

گرفت این دل قرق به خون به بهانه ی تو

آقای من مولای من

نوکر رخ ارباب نبیند سخت است

شب گر رخ مهتاب نبیند سخت است

لب تشنه اگر آب ببیند سخت است ...