سقیفه محلی است در ناحیه ی شمال غربی مسجد النبی , که فاصله ای کمتر از یک کیلومتر با خانه ی پیامبر دارد, سایبان کوچکی بود که جمعا کمتر از یکصد نفر را در خود جای می داد. سرگذشت سقیفه یک واقعه غم انگیز بود و هنوز پیکر مطهر پیامبر (صلَّى اللّه علیه و آله و سلَّم) بر زمین بود و بنى هاشم و گروهى دیگر در خانه پیامبر (صلَّى اللّه علیه و آله و سلَّم) مشغول غسل و کفن کردن آن حضرت بودند که . . .
سقیفه محلی است در ناحیه ی شمال غربی مسجد النبی , که فاصله ای کمتر از یک کیلومتر با خانه ی پیامبر دارد, سایبان کوچکی بود که جمعا کمتر از یکصد نفر را در خود جای می داد. سرگذشت سقیفه یک واقعه غم انگیز بود و هنوز پیکر مطهر پیامبر (صلَّى اللّه علیه و آله و سلَّم) بر زمین بود و بنى هاشم و گروهى دیگر در خانه پیامبر (صلَّى اللّه علیه و آله و سلَّم) مشغول غسل و کفن کردن آن حضرت بودند که دو قبیله اوس و خزرج دور هم گرد آمدند تا گوى خلافت بربایند، وقتى ابوبکر و عمر(لعنت الله علیه اجمعین) از جریان آگاه شدند، جسد پیامبر را ترک نموده و همراه سه نفر دیگر به سقیفه رفتند و درباره خلافت و رهبرى امت سخن گفتند. ابوبکر و عمر و ابو عبیده(لعنت الله علیهم اجمعین) در آنجا سه قاعده ی یک مثلث بودند ,عمر(لعنت الله علیه) با یک بازی سیاسی وارد صحنه شد و سر رشته ی امور را به دست گرفت. او تقدم مهاجران و همچنین عشیره ی پیامبر و نزدیکی با او را در اولویت خلافت بعد از پیامبر مطرح کرد و فوراً دست ابوبکر(لعنت الله علیه) را به عنوان بیعت می فشارد. قبیله اوس به خاطر این که قبیله خزرج برنده خلافت نباشد، با ابى بکر(لعنت الله علیه) بیعت کردند آنها بدین ترتیب ابوبکر را به سرعت و با سلام و صلوات به عنوان خلیفه ی بعد از پیامبر (ص) به مسجد آوردند و چون هنگام نماز بود او را جلو انداختند، اذان گفتند و همه نماز خواندند .سپس با چند جمله و یک خطبه ی کوتاه او را به عنوان خلیفه جا زدند، حال آنکه مردم مصیبت دیده و نگران، در مقابل عمل انجام شده قرار گرفتند. مسعودى در مروج الذهب در حوادث پس از درگذشت پیامبر (صلَّى اللّه علیه و آله و سلَّم) مى نویسد: امام على (علیه السَّلام) و گروهى از شیعیان او در منزل وى نشستند و حاضر به بیعت با ابى بکر(لعنت الله علیه) نشده و خواهان پیشوایى على (علیه السَّلام) بودند پس ابوبکر نه به عنوان خلیفه ی منتخب مسلمانان، بلکه خلیفه ی انتصابی چند نفر و گروه کوچک به قدرت رسید. این سؤال پیش می آید که این چه انتخاباتی است که هیچ یک از بنی هشم و حتی نخبگان با سابقه و فداکار پیامبر و اسلام و به کلی از ماجرا بی خبر باشند و مورد مشورت قرار نگیرند و حتی بیعت نکنند. و علی(علیه السلام) که جان پیامبر است (باتوجه به آیه مباهله که در قران آمده) مورد مشورت قرار نگیرد تا آنجا که حضرت فاطمه زهرا(س) به عنوان خشم و غضب از انحراف خلافت تا آخر عمرش با ابوبکر و عمر(لعنت الله علیهم اجمعین) حرف نزد و وصیت کرد که آنها بر جنازه اش نماز نخوانند و درمراسم دفن او شرکت نکنند!
علت تشکیل سقیفه و پیشگامی انصار برای خلافت هرچه که بود، از طرف شیعه و تاریخ محکوم و تا ابد مورد انتقاد است.
منبع :کتاب تاریخ اسلام نوشته ی دکتر علی اکبر حسنی
